اثر تعاملی محدودیت‌های تأمین مالی و اعتماد به‌ نفس بیش از اندازۀ مدیران بر حق‌الزحمۀ حسابرسی

اهداف: هزینه‌‌های مربوط به روابط قراردادی در نتیجۀ تفاوت تابع مطلوبیت مدیران و صاحبان سهام ایجاد می‌‌شود. حسابرسی مستقل راهکاری اثربخش برای محدودکردن اختیارات مدیران در روابط نمایندگی به شمار می‌‌آید. محور اصلی پژوهش، بررسی تغییر اثر تعاملی بین اعتماد به ‌نفس بیش از اندازۀ مدیران و حق‌الزحمۀ حسابرسی با توجه به نقش محدودیت تأمین مالی است. روش: در طی دورۀ زمانی 1385 تا 1395 اطلاعات مربوط به شرکت‌‌های پذیرفته‌شده در بورس اوراق بهادار تهران گردآوری و برای آزمون فرضیه‌ها از الگوی رگرسیونی داده‌‌‌های ترکیبی استفاده شده است. نتایج: نتایج پژوهش نشان می‌دهد اعتماد به ‌نفس بیش از اندازه و محدودیت تأمین مالی سبب تغییر حق‌الزحمۀ حسابرسی می‌‌شود. نتایج فرضیه بیان‌کنندۀ این است که محدودیت تأمین مالی اثر معناداری بر تعامل مشترک اعتماد به نفس بیش از اندازۀ مدیران و حق‌‎الزحمۀ حسابرسی دارد.